Asi-kar / Aşikar... Bir Veda Mektubu

Insanların yorumları ne kadar farklı ve bunu görmek ne kadar acıverici.. Bize huzur veren şeyler huzurunu kaçırıyor kimilerinin.. bize anlamlı gelen sözler kimileri için ne kadar da boş ve renkler ve hisler ve kavramlar ve idealler ve inançlar... tümevarımı görebiliyorsun değil mi? esası neyin teşkil ettiğini benim acılarımda... bakışACIlarımız farklı.. bakış açılarım bakış ACIlarım oldu çoğu kez... baktığımda gördüğümle gördüğün farklı göstermek istediğimle görmek istemediğin aynıydı.. kinin hıncın sanki bana değil de... bana üç noktalı cümleler kurdurttun, kafamda bir çok senaryo kurdurttun seni anlamlandırma çabalarımın sonuçsuzluğuydu anlayamadığın kendin üzerinde at yarışlarına girip hepsini kaybedişlerin.. bu kez kendini kazanmaya çalışma sınavında kaybettiğin, ne kadar tesiri var hayatından bilmem, benim... sessiz üç tane nokta olarak gidiyorum hayatından Rabbimin selameti ve hidayetini dilerken üzerine...

en küçüğünden en büyüğüne anlamları, vesileleri ve nedenleri olduğuna sonsuz inandığım bir acı yumağı önümdeki.ben hırçın ve uysal ve gerçekten saf 1 küçük kedi.. sokaklara atılmışlığıyla denize düşen yılana misali bu acıdan yumakla bi sağa bir sola.. Sanki tahtıravallinin üstüne biri oturmuş da bir aşağı bir yukarı savruluşlarda üzerindeki narin, savunmasız, küçük yaprak; yıpranmakta, yırtılmakta, kopmakta,kendinden ayrılmakta ve onu oluşturan damarları zahiri yeşillerinden... ve gelen sonbaharla beraber yeşiller önce kızıla ardından sarıya çalacak bu evvelden hoşa giden kızıllık bir soluşa gebe aslında sarı yaprak tenasübünde... yaptığımız masum atılımlar bir kelebeğin kanat çırpışının dünyanın herhangi bir yerinde fırtınaya yol açışı gibi günümüzde... herkes bir şey ararken kendi bulduğunuzun ona ağır gelişi ile bu dünya denizinde ayağına bağladığı taş olabilir sizi göğe uçan kanadınız olabilirken o buluş.. bu bir veda mektubuydu açık ve de seçik ve serimi düğümü sonucu aşikar bir öykü barındıran... hayat hikayemde varlığın serimimde değil düğümümdeydi onu kördüğüm eden... sonucuma seni yazmayacağım. kalemimin arkasındaki silgimle sildim seni tam da 1 kalemde... ben senin sabır taşın değildim hem o da taştı... kırılırdı... çok kırıldım depremlerinde.. onu atlattım baş edemedim artçı depremlerinle... büyüğünü sindirip küçüğünde yıldım hoş gör...

her insanın affedilmeye ihtiyacı vardır !! kinayesinde telmihane bir kelam etsin kalemim bu okuyamayacağın satırların eşliğinde sana.... o da taştı oda taştı bu oda taştı bana sabırlarım taşarken yavaş yavaş volkan edasıyla koca şehrin gökyüzü kıpkızıl artık saçlarım misal.. öfkeme yenilmeyeceğim, kendime yenilmeyeceğim, nefsime yenilmeyeceğim... sen hoşça kalacaksın arayışlarında benden uzakken.. mümkünse uzakken...
beni arayışına ne fener ne durak ne barınak ne bulacak etmeden uzakken.. upuzak... ve bir yol ayrılır; zaten bir şamanlık vardı bu işte.. yol, uzak şimdi; mümkünse upuzak...

serseri ve soytarı bir.. ben, sakinliği istedim... illa bir ses olacaksa hayatımızda bu sessizliğin bilinciyle olmalıydı ikrara hürmetten, anlamsızlığa değil...

sessizim şimdi ikrardan...

eyvallah

"."

mim