NuN'dan KaleM'e

kavramlarımın hepsini birden yansıtıyorsun kalemim, içinde mürekkeb var diye mi "mürekkeb"le iç içesin diye mi Kevserler içesin inşallah Resul-i Ekremin sancağında komuşuyken En Sevgiliye...

Bir Şeb-i Arus akşamı bilgisayarımdan ney inlerken bencileyin ve adım Nurken... sen, ben hiç sana bahsetmeden hep başkalarına bahsettiğim bu farkındalığımı farketmişken Hz. Mevlananın Türbe-i Şerifleri üzerine güneş ışığının oyununu yakalayan deklanşörümün ürününü paylaşmak istedim seninle...
isimler... hayatımın anlamı... melek... ney... hayat şiirimin imgelerini yakalayan bir rüya avcısı mısın ben farketmeden beni farkediveren ^_^
çok acırken hırçın olabiliyoruz, belki bencil, belki kırıcı... yordum herkesi gibi hissedip dahasını da yormamak için öldürücü bir darbe almış bir hayvanın kACIşıyla kACIyorum sürekli... kaçmıyor elbet gözünden...
bu üstüste gelişlikle özelden genele gidiyorum şöyle bir hayatımda...
Ramazana 10 gün kadar kala 13 yıldır çocuk sesi çınlamayan evin içinde çınlar bir çocuğun sesi gelecek günlerinden habersizce. sonradan LaL der kendine olmak istediğini bi türlü olamadığından belki de... LaL der duru cismine... ve adını Ayşegül koyacaklarken dili sürçer kuzeninin Ayşe Nur oluverir çocuk... çocuk büyür iyi işlere yönelir derken bir çukura sendelenir çıkamaz birkaç sene ve çilehanesinde 1001 günlük çilesini doldurmak üzere uzak bir diyara gönderilir Alemlerin Şahı tarafından... Herkes okula, ortama (!), eğlenmeye gelmişken o hiç almadığı bir eğitimi almaya gelmiş gibidir, hayatında ardısıra gariplikler oladuru. Çocuk da çocuktur tam.. anlayamaz bir türlü, hayret makamındaki salikcesine hayretler içinde mürşidinin inayetini gözeteduru... hayretlerdedir, olanların sebebini bilir, düşünür, sorar, çok sorar, herkese sorar, herkesi yorar ve yavaş yavaş en çok sevdikleri bile "yordun beni Nur" der... "beni yordun..." başkası "seni yordum biliyorum" derken ve Nur başkasına "beni yordun nolur beni bana bırak" derken... çok büyük bir yap-boz bu, rüyama konuk olmuştu sanki, bi parçası yoktu. gece karanlıkta onu bir Samiciğim konserinde buluyor olmalıydım... ve Nur çilehanesinde adının kıymetini öğrenir, adından hayatına anlamlar yüklenir, bu anlamlarla arayışları kuvvetlenir... ve iyi ki Nurdur çocuk... isim ağır da olsa verilmişse nedeni vardır... zira Allah kuluna çekemeyeceği dert vermez, vermeyeceğini de istetmez.... ve herkes 3. sınıfta değişecek dediklerinde zuah diyen çocuk en canlı örneklerini müthiş tevafuklarla yaşar hayatında. nasıl bi kurgudur bu böylesine muazzam, acı verici, hayret verici, anlam aranması gereken ve hayırlısıyla bizi anlamlandıracak olan nasıl bir sınavdır bu... herkes değişirken Nur değişir güzele yönelir... ama sendeler durur yürümeyi yeni öğrendiğinden. sendelerken hep tutunur en sevdiklerine en sevdiklerinin üstüne çok yüklenir belki de... onlar da halbuki yeni yeni yürüyorlardır, bazısı ise yürümeyi unutmaya başlamıştır. hepberaber bir yerlerini incitirler düşerek... düşüşler ayağa kalkabilelim diye ! daha dikce ve dimdik olabilelim diye !! bu yuvarlak dünyada bir ELİF gibi durabilelim diye... !!! ELİF... Vahdet... Birlik... Her şey Birden... kırılmış aynaya yansıyan aksleriz ondan çoğuz oysa her şey TEK...
dün Nuruma tezat zulmetler içinde bilgisayar ekranı ve mum aydınlatırken yaşam sahamı ben pervane, başucunda ağlamaktan bi-hederken -Allah heder olmaktan saklasın...- bilgisayarımdan çalan neydi bu yazıyı okumak için daha başlarında açtığımca... hayatımız ney-veş zaten... söylemememiz gerekenleri söyleyiverip kuyulara, kuyular taşırıyoruz... yanıyoruz... deliniyor, oyuluyoruz... inliyoruz... aşktan inliyoruz... aşkı ararken önümüzü, sağımızı, solumuzu görmüyoruz; düşüyoruz, deliniyoruz ve inliyoruz... En-Nur Nur etsin sağımızı, solumuzu, önümüzü, arkamızı, altımızı, üstümüzü der Mevlevi Evradı... ve Nurundan ayırmasın ki Nurumuz bitmesin...
insan Meleklerden daha üstün ama hayvanlardan da daha alçak tabiatte olabiliyormuş; yükseklerin en yükseği veyahut alçakların en alçağı... seçimlerimiz, niyetlerimiz bizi de akibetimizi de kendi hayırlıklarıyla hayr etsin inşallah Rabbim eliyle... Her okuduğumuz beyit kiminin gözlerinde bir kaç kara kelam iken silinir giderken anlar sonra, bizim yüreğimizde kara sevda oldu düştü uygulamaya çalışma çabasında da... işte Kalemim gece ilerlerken cümlelerim tükenir. tam bir seçim ve değişiklik yılı, üst üstelikleri de cabası. bense ümitle korku arasında olmak gereğinin bilincinde olmam gerektiğinin farkında; ama farkındalıkları uygulama konusunda beceriksiz bir çocuk olarak umut kesiyorum bazen ne büyük delalettir ki... dua ile... tıpkı mürekkeble kalem gibiyiz... sen olmazsan yazamıyorum (; halbuki kağıt bulamadığım anlarda telefona sarılıp bişeyler yakaladım bunları Büşe anlatmam lazım dur yazıyım hemen dedim çok kez de...
hayat ne büyük koşuşturmaca hayallerine de yer ayıramıyorsun hızıyla, kitaplarına, tefekkürüne... hayırlı geceler olsun efendim gecemiz Nur olsun.Gülsümde telefonla canlı yayın bağlantısı kurarak selam eder sana (: bir sonraki programda görüşmek üzere esen kalın (:
p.s. gönlümüzün esas "Fettah"ı El-Fettah olsun her dem dilerim resminize istinaden pek güzel olduğunu söylerken ve Aşk olsun'a istinaden... AŞK olsun, alfabemiz ELİF kaf ve şın olsun efendim... uzun süre bilgisayarımızın ekranını süslemişti bu seçiminiz (;

"."