Dolmuslarin arka koltugunda unutulasim var.. terliklerimle,yolumun bittigi bir eve varmak istiyorum. Tesadüf(!) bu ya,o evde de sevdigim insanlar var. yolum varivermis öyle farketmeden,ativermis rüzgar beni oralara. Rüzgarin sirtina binip ucmak istiyorum. hayallerin can yakislarindan degil,gökyüzünü cigerime doldurmak istedigimden sirf. Ben bu isi dumanlanmadan da yapabiliyorum
Köhne bir köy var adi kirklara ellilere karisan. O köyde cok mutlu insanlar var. aslinda o köyün insanlarinin hepsi cok mutlu. O insanlar tüm kolayliklarin getirdigi zorluklardan uzakta yasiyorlar cünkü. O köylerin insanlari mutlu cünkü hala birbirlernin kapilarini destur var mi diyerek caliyor evin erkekleri.. destursuz cinler bile ugramiyor o köyün cikmazlarina. Dedim ya,adi kirklara karismis..
Yillar var ki,tütününe sarmadi kimse beni. Cigerinde birikmedim kimsenin. Söküp atamadi kimse icinden beni. Yillar var ki, sigaranin dumanina sarilip gümrükten gizlice giremedim sinirlara,asamadim yollari.. gidemedim.. ellere karistim simdi herkes gibi..yillar var ki,saklayamadim ezgilerimde sevgilmi..
Kül vakitlerinden birinde bir dumanda boguldum. Derin derin soludum. Dumana hapsoldum. Kül tabaginda zaman ufalaniyordu,ben dumanlarda boguluyordum. Dumandan kactikca yüzüme vuruyordu,kül vakitlerin birinde ben,icmeden sarhos olmaktan bile korkuyordum..
Deniz hasreti vurdugunda kiyilara,kumsallar cakiyor aklimda. Kumsalda adamin biri „yan kalbim yan“ yazmis.. diger tarafta ise isimler var kalp icinde yazan. Dizinde bir adam o kadinin. Hangi sarkiyi söylüyor olabilir ki? Mevsimsiz acan papatyalar gibi isildiyor gözleri. Konusuyor adam „kacamazssin sevdadan“.. deniz hasreti vurdugunda kiyilarima,bir türkü saliveriyorum. Mavi gözü bol olan soyu yabanci irkin herhangi birine denk gelecek diye korkuyorum.
Kendine küskün bir günün aglamaktan baska caresi yoktur haline. Ahmaklari islatacak kadar yagar yalnizca. Ben sirilsiklam olurum. Herkes ahmak olmamak icin semsiyelerini kullanirken,ben üstümün basimin yagmur kokmasi icin,ahmak olmayi göze alirken,buralara düsen yagmurlarin,ardindan toprak kokusu birakmasi... nasil bir umutsuzluk bürür o zamanlar beni,ben bile anlayamiyorum..
Bahar kokuyor bebeklerin elleri. Baharlarla gelip bu dünyaya katilan o kücük bedenlere bakiyorum da,dünyanin bile hala umudu var.
Köhne bir köy var adi kirklara ellilere karisan. O köyde cok mutlu insanlar var. aslinda o köyün insanlarinin hepsi cok mutlu. O insanlar tüm kolayliklarin getirdigi zorluklardan uzakta yasiyorlar cünkü. O köylerin insanlari mutlu cünkü hala birbirlernin kapilarini destur var mi diyerek caliyor evin erkekleri.. destursuz cinler bile ugramiyor o köyün cikmazlarina. Dedim ya,adi kirklara karismis..
Yillar var ki,tütününe sarmadi kimse beni. Cigerinde birikmedim kimsenin. Söküp atamadi kimse icinden beni. Yillar var ki, sigaranin dumanina sarilip gümrükten gizlice giremedim sinirlara,asamadim yollari.. gidemedim.. ellere karistim simdi herkes gibi..yillar var ki,saklayamadim ezgilerimde sevgilmi..
Kül vakitlerinden birinde bir dumanda boguldum. Derin derin soludum. Dumana hapsoldum. Kül tabaginda zaman ufalaniyordu,ben dumanlarda boguluyordum. Dumandan kactikca yüzüme vuruyordu,kül vakitlerin birinde ben,icmeden sarhos olmaktan bile korkuyordum..
Deniz hasreti vurdugunda kiyilara,kumsallar cakiyor aklimda. Kumsalda adamin biri „yan kalbim yan“ yazmis.. diger tarafta ise isimler var kalp icinde yazan. Dizinde bir adam o kadinin. Hangi sarkiyi söylüyor olabilir ki? Mevsimsiz acan papatyalar gibi isildiyor gözleri. Konusuyor adam „kacamazssin sevdadan“.. deniz hasreti vurdugunda kiyilarima,bir türkü saliveriyorum. Mavi gözü bol olan soyu yabanci irkin herhangi birine denk gelecek diye korkuyorum.
Kendine küskün bir günün aglamaktan baska caresi yoktur haline. Ahmaklari islatacak kadar yagar yalnizca. Ben sirilsiklam olurum. Herkes ahmak olmamak icin semsiyelerini kullanirken,ben üstümün basimin yagmur kokmasi icin,ahmak olmayi göze alirken,buralara düsen yagmurlarin,ardindan toprak kokusu birakmasi... nasil bir umutsuzluk bürür o zamanlar beni,ben bile anlayamiyorum..
Bahar kokuyor bebeklerin elleri. Baharlarla gelip bu dünyaya katilan o kücük bedenlere bakiyorum da,dünyanin bile hala umudu var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder